ابتدای وبلاگ نویسی را که به یاد می آورم با امروز تفاوتهایی کرده است درآغاز، مطالب دلخواهم را روی کاغذی می نوشتم وپس از ویرایش وتایپ در وبلاگ قرار می دادم، وسواس داشتم از این روش عدول نکنم می دانستم با صفحه سفید کاغذ صمیمی ترم ،شاید ناآشنایی با صفحه کلید تصور آشنایی ام را با کاغذ پررنگ تر می کرد ... اکنون چندی است از آن روزها می گذرد انگار زبان جدیدی فراگرفته ام دیگر مثل گذشته نمی توانم روی کاغذ بنویسم وبعد تایپ کنم و... عادت کرده ام چکنویسم صفحه ی Word باشد ومدادم صفحه کلید، انگار تا بیایم کلمه ای را بنویسم وقت دارم درباره کلمه دیگر فکر کنم انگار کلمه وحرفهایش بهتردر ذهنم می نشینند نمی دانم این عادت جدید با عادات منطقی سواد ونوشتن وآگاهی رابطه ای دارد یانه ؟ نمی دانم دارم بیسوادی ام را توجیه می کنم یا این بلا به سر وبلاگ نویسان باسابقه تر آمده ودیر یازود به سراغ همه وبلاگ نویسان خواهد آمد . آنچه هست با صفحه کلید آشتی کرده ام شاید اکنون باید به جای «مداد العلما» از «صفحه کلید علما» حرفی زد ، با این بند آخر خودم را در صف علما جا نزده ام می خواستم تغییری را که در حال انجام است گوشزد کرده باشم . همین .